Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

E Sündflut

'S woar uf Gehannsdoak – 's denkt m'r wäi haut:
D'r Michil, der Dollpatsch, hat endlich e Braut;
'S hot sich d'r Kerle di Schmalz-Lies 'rwählt,
Nooch huot m'r sich allerlaa Sache verzehlt.
Di Spretz wur prowirt,
Di Schläuch reparirt, –
Do eaß och e merkwürdig Späßi bassirt.
D'r Just, meat seim Uhnohme: Brannteweih-Eul,
Woar längst ean seim Suff seiner Lene e Greul,
Däi harr 'm nu manchmuol seih Gloas vollgeschenkt
Ean haamelich allerlaa drinner gemengt,
Wäi: Hondsmelch ean Gall
Meat Poul aus 'm Stall
Ean Schnälpreu ean Froschlaach; doas soaff 'r dann all.
Doach batt nix ean schoatt nix d's Mettil beim Just;
Devir wäi denooch woar d'r Puddil seih Trust.
Nu woar aach d'r Kerle troatz allem näit domm,
Bekannt meat d'r Biwil, e Mucker ean fromm.
BeSoaffe ohm Herd
Bei Hackkloatz ean Breat,
Do langt 'r di Biwil vom Bettkranz – ean beat.
Di Lene, seih Fraa, hatt di Herrschaft eam Haus;
Ean woas däi eam Seann huot, doas führt se aach aus.
'S woar oh deam Doak, wäi di Spretz wur prowirt,
Do hat aach ihr Jüstche de Korze gespürt;
'R Stolpert erean
Ean fällt uf seih Kean,
Dann nohm 'r di Biwil – ean lus e Weil drean.
Voh d'r Sündflut fong 'r se lease etz oh;
Doas Biwil-Kapitil, doas hannilt devoh,
Seih Fraa hat fürsoarklich d's Zahje gelehkt,
Daß Just aach kah anner Kapitil ufschlehkt.
Di Spretz fährt ean Hof – –
D'r Just sinkt ean Schlof
Ean traamt nur voh Sündflut ean ewiger Strof.

D'r Spretzeschlauch wird voh d'r Lene gericht
Ean groad uf ihrm Mann seih verschlofe Gesicht;
Ean drauße, do bombe di Männer meat Wucht;
- Di Lene, däi spretzt uf ihrn Just goar verrucht. Der leit uf d'r Er
Ean bröllt wäi e Bär:
«Herr Jeses, wu kimmt dann doas Wasser all her?!«
«Allmächtiger Goatt, eaß di Sündflut dann do,
Ei, eaß dann d's jüngste Gericht schund su noh!
Woas packt mich Entsetze, wäi faßt mich di Schaam –
Eam Wirtshaus gesoaffe – gesündigt dehaam!
Aich oarmer Gesell
Samt Schnapps ean Bodell
Komm aich etz meat Schouh ean meat Strimb ean di Hell!«
Di Lene spretzt duschur, si kennt nu kah Gnoad;
Jhr eaß für kah Bett ean kah Möwil mih schoad. »Bombt fest, ihr Gebreurer!« su wird kommedirt. D'r Just will 'rsaufe, d'r Just lamedirt:
»Aich muß etz vergih!
Wäi will ich bestih! –
'Rboarme! aich trink aach kahn Brannteweih mih!«
Wäi Jüstche nu ean seiner Drangsoal su schwirt,
Denkt Lenche: Etz beaste vom Branntweih kurirt –
D's Bombe leßt nooch, ean d's Wasser lääft oab,
Ohm Finster kimmts ean oh de Treppe eroab.
Su naß wäi e Katz
Mächt's Jüstche 'n Satz
Ean–säuft aus d'r Schnappsflasch'–»Brost, Lene, meih Schatz!«