Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Langs de Strat

Des Sünnabnds mutt de Jud to Kark,
Denn hebbt de Christen Wekenmark,
Denn bringt de Bur sin Kram herin,
Denn kopt de Stadt- un Landlüd in;
Un langs de Straten sühst du't lopen,
Un langs de Straten hörst du't ropen;
Denn's öwerall vun Menschen swatt
Un nix als Leben in de Stadt.
So'n Sünnabnd is en Daler wert
För den, de geern wat süht un hört.
Dat is en Jux sick antosehn;
Dat is en Spaß, darmank to we'n:
Un wenn de Langewil di plag,
Un büst du ni to ful un trag:
Teh Steweln an, nehm Hot un Stock
Un gah ut't Lock.

De eerst un letzten op de Strat
Des Morgens froh, des Abends lat.
Dat sünd de Herrn mit Schild un Stock,
De Herrn in'n düsterblauen Rock.
De sünd di all vun'n Heben kamn,
Denn heIlig Engeln is ehr Nam;
Ja wul, ganz richtig! – kiek man mal,
Wa flirig slikt se op un dal
Un kiekt un lurt un hört un makt;
Dat jedereen keen Unrecht makt;
Lopt öwerall herum to fischen,
Stekt öwerall ehr Näs' dartwischen,
O weh, un hebbt se een tofat,
Denn tröst em Gott! se kennt keen Gnad!
Na, lat se lopen, lat se snüffeln!
Kan – tüffeln!

Gu'n Morrn, lütt Köksch! – wa flink un krall!
En Deern als dreiht, so keit un drall!
De Huv so flott, dat Band so lang,
Lackeerte Tüffeln spegelblank,
Vun Ogen swatt un rot vun Mund,
So kugelrund, so kerngesund!
En Platen, witter als de Snee,
Un denn en Gang, als weer't en Reh.
Dat löv ick! – so een antosehn,
Dat kann een meist de Ogn verschrö'n!
Rein nix als Lust un Fröhlichkeit,
So als se geiht un als se steiht.
Vun babn bit nerrn, vun'n Kopp to Föt
En Summerblom in beste Blöt.
Gu'n Morrn. lütt Köksch! – se kiekt sick um; –
Suk – ker – plumm!

Lik achterher, – wat's dat für'n Held?
In'n Slängel is de Snurrbart krellt;
Wa putzt, wa strigelt un wa snört!
Als wenn he to de Frunslüd hört!
Dat deit he ock, – un makt he Jagd,
So nimm din Frunslüd man in acht!
Sin Spaarn, de klötert up de Steen,
Sin Sawel rasselt um de Been,
En bumen Rock mit Knöp daran,
Wo man sick schier in spegeln kann.
Dat's allns! – sunst hett he splitterwenig,
De ganze Kerl hört den König,
Den hört sin heele Staat un Wix,
Den hört sin Rock un ock de Büx,
Un jede Knop un jede Lappen; –
Aal – un – Quappen!

Wat kummt denn dar de Strat hendal?
Sünd Neihmamselln, – nu kiek man mal!
Keen wicheln Jückel is so slank!
Keen gehle Weps so knepsch un rank!
Gott Lof! – de Wek is bald to Enn!
Dat's ock keen Spaß, so mit de Hänn
Vun Morgens früh bit Abends tein
För't leewe dröge Brod to neihn;
Des Sünndags, – Jung, denn schullst se sehn!
Ick wett mit di, denn kennst ni een.
Denn gaht se di als Edeldam
In luter Sid un gollen Kram,
Un Geld darto in Hüll un Füll,
Dar steiht een de Verstand bi still!
Wo hebbt se't hei? – wer schall't vertelln! –
Morelln! – Morelln!

O weh! – hett de en Brand tosat,
Als hör em to de heele Strat!
För'n Buttje, de dar geern een mag,
Is't Wekenmark de beste Dag,
Denn's öwerall wat aftosmiten
Un allerwegn en Schüllnk to riten:
Mit Lopen hier un dar mit Dregn,
Mit Per' anholn un Stratenfegn
Wa rot de Näs'! wa swatt de Snut!
De Ellbagn ut'n Ärmel rut;
Sin Heimat is de Strateneck,
Sin Leevst de Kümmel un – de Dreck;
Ick be' di blots, nu kiek mal an!
Wat ut'n Mensch doch digen kann!
Wat röppt de Bur? – he schull sick't marken: –
Farken! – Farken!

Ei, süh! gaht de wul uck to neihn?
De künnt sick ja verdeuwelt dreihn!
Twee Deerns, als weer't en Süsternpaar,
Un all vundag in Sid sogar;
Nu süh, nu süh, wa hebbt se Been!
De witten Strümp sünd hell to sehn;
Schulln de wul ock na Bodder lopen?
Se kiekt sick um, – wer hett se ropen?
Un wat för Ogn, als wenn se brenn;
De Dar'n, – mi düch, ick schull se kenn;
Se lacht, – se nickt mi tu, – dat's wahr!
Ick seeg se ja vergangen Jahr
In'n Keller, als de Markdag weern.
Se leeten op de Harf sick hörn –
Un kunn di trillern als de Lurken; –
Au – Gurken!

Herrje! makt de en eernst Gesich!
So eernst mak't sülm uns' Paster nich.
Se gaht so stramm, so steil den Kopp
De hoge Schruv dar baben op,
Un wo se kamt, – gau als en Blitz
Tüggt jedereen sin Hot, sin Mütz;
De meisten dregt en gollen Brill,
Un all um't Lüttje staht se still
Un radt un öwerle't sick wat
To'n Besten für de ganze Stadt.
Du kannst't all an de Näs' ehr sehn,
Wa hoch un wichtig jedereen!
Nu heff ick't 'rut, – wat gelt de Wett?
Un weet, wat't to bedüden hett.
De Dar'n, – dat sünd de Herrn vun'n Rat;
Sa – lat! Sa – lat!

De Olsche, wa se snötern kann!
Un jeden Kömkees snitt se an –
Un flickt ut jede Bodderbütt –
Un söcht dör' alle Körf un Pütt;
En grote leddern Tasch um't Liv,
Gewiß en oles Schosterwiv!
Vellich ock gar en Snidersfru,
Am Ende Madam Kackedu;
To Hus, dar ward de Nadel reten,
Un veel Geselln brukt veel to eten!
Ne Tid is dür, dat Lohn is grot,
Fru Meistersch hett ehr leewe Not!
Man wenig Geld, – un veel to bringn,
Dar is dat eenzig Mittel dingn!
Nu hör, wa rappelt ehr de Snut; –
Sup – pen – krut!

Putz Blix! wa de vöröwer rennt!
Mit Adbarsbeen, als wenn he brennt;
Dat weer wul sach so'n Studios,
Sin Haar dat hung em gar to los; –
He harr ja richtig Snör'n an'n Rock.
Un denn en Ridpitsch statts en Stock,
Un Stülpen um de Steweln krempt,
Un vör dat schiere, blote Hemd! –
Dat's ock wul sach so'n Susewind,
Als nu de meisten annern sünd!
Des Morgens drög, des Abends natt,
Am leevsten achter't grote Fatt;
Un kamt de Lüd un bringt de Reken,
Sin Dag ni dar un ni to spreken;
Na eenerlei! – he mal sick flott!
Kie – ler – Sprott!

Ei, ei! un de dar günnert geiht
Un vörnehm deit un weiht un dreiht,
De's seker mehr als wi Slag sünd,
Is grote Lüd ehr gollen Kind!
So'n Fräulein oder sunst sowat
Na, – lat ehr't we'n! ick günn ehr dat,
Süh, süh! se kann dat doch ni laten,
Den Studios in't Og to faten;
Fru Amtmannsch oder Fru Pastor'n
Klingt gar to leevlich för de Ohrn.
Se's richtig smuck, dat's wirklich wahr,
So'n blanke Ogn, so'n kruse Haar!
So'n Lilgngesicht! so'n Eerbeinlippen!
Wer kreeg dar wul ni Lust to nippen?!
De ganze Deern, wa schön un fin!
Ap – pel – sin!

Nu kiek! nu kiek! wat's dat för een?
De hett ja Swewelstickenbeen;
Un denn en Büx als Snakenfell,
So kunterbunt, so glatt un hell,
Un wat för Steerten an sin Rock!
Un wat för'n groten Quast an'n Stock!
Un ock en Klock mit lang Gehäng!
Un ock den Snurrbart ganz in'n Släng!
Un gehle Hannschen um de Hand!
Un denn en Glas an'n siden Band!
Un'n gollen Ked, – ick seeg se blitzen;
Bit an de Ohrn in Amdamspitzen,
En Papagei vun babn bit nerrn;
Nu segg mal een, wat's dat för'n Herrn?!
De Dare, – na! – de hett en Nagel! –
Kram – mitz – vagel!

Ne, süh mal an! wat's dat för'n Dam?
O weh! de muß dar ock noch kamn;
Ick kenn ehr all an alle Hunn,
Dat is so'n ole Junfer vun; –
Un Mups un Pudel sünd de Lüd,
De geern mit ole Junfern fri't.
Kiek blots de Lucken, de dar hangt,
Un denn de Tähn so spegelblank,
Als hör se to de junge Welt,
Wat hett man doch ni allns för't Geld!
Vun achtern gung't wul sach noch an,
Vun achtern kreeg se sach en Mann;
Weern blots na vörn ni all de Schrumpeln
Un deepen Foln un krusen Rumpeln!
To knökern, gar to drög un welk!
Bod – der – melk!

Dar kummt de Rechte langs de Strat!
So stramm un steil, als gung't na'n Draht;
Ne Hot wat scheef un in de Nack,
De Büx wat kort, un lang de Hack;
Twee lange Slippen an de Binn,
Un Vadermörders um de Kinn;
So wichtig als en Karkdörpsküster, –
Se nömnt em öwerall Philister,
Du kennst em forts an'n langen Rock,
Un an de Piep un an sin Stock;
Des Abends spelt he Fipps un Brus,
Un Klock um tein – präzis to Hus!
Dat Best' is, dat he pumpen kann;
Sin Olsch, de hett de Büxen an
Un kann em schier um'n Finger wickeln;
Här'n – un – Bückeln!
Hallo! en ganzes Regiment!

Un ma se larmt, un wa se rennt!
Un kamt di als de Mireemshupen
De apen Scholdöhr 'ruter krupen.
Persepter mit de Brill dartwischen,
Se lat sick doch ni mehr betüschen.
Hier spelt se Grip, – dar slat sick welk,
Un gründ steiht een un schriggt un bölkt.
De Groten sünd man blots vernünftig
Un holt sick ördnlich, still un zünftig;
Vör alln de Deerns, de makt sick richtig.
Als weern se all Mamselln, so wichtig!
Mit leddern Hannschen um de Hann, –
Nu kiek mi mal de Backfisch an!
De Göern mit ehr Bökermappen!
Purrn – un – Krabben!

Süh dar! wat's dat för'n Rasselbann?
In blaue Büxen alle Mann.
Se hebbt wul ebn ehr Löhnung kreegn,
En Spintbrot hebbt se all to dregn.
Un wa se snackt, un wa se snötert!
Un wa de Spaarn an'n Stewel klötert!
Un wa se springt, förwahr, keen Bock
Mal di de Satz so krus un smuck!
Rapps! – rapps! – nu gaht se all in'n Tritt,
Un an de Sit en Kerl mit
Als Kohharr för se alltomal,
Dat is gewiß de Kapperal! –
Hold!! – rapps!! – dar stampt se mit de Been
Dat helle Für di ut de Steen;
Marsch!! – een! to! een! to! – Schritt vör Schritt;
Soor – te – Pütt!

Adjüs, min lüttje Buerdeern!
Na büst all klar? un wullt all föhrn?
Din Ol all bi di op'n Stohl?
Ick wull man blots, ick weer de Ol!
Na Vadder, jag man ni to dull,
He hett wull'n beten in de Pull!
He, He, He, – Snösel mit sin Brill,
Hol He man smuck sin Snawel still!
Na nix för ungut, – nu man los!
Adjüs, min lüttje Buerros'!
He! – wa de Ol de Kracken sleit!
Un arbei'n deit mit Swep un Leit!
Hü! hü! – un vörwarts slept de Per',
En Halvstig Jungens achterher;
Un sachen geiht't to Stadt herut,
Un't – Mark is ut!