Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Di Lore reit!

Meih ahler Nochber Schloasserjust
Könnt leuhje wäi gedruckt;
He huot de ganze Doak geschmußt
Ean Schnapps debei geschluckt.
D'r Kerle woar boarwoarisch faul,
Bestännig woar di Peif eam Maul;
Sein Tuwoak dear e boarje,
Sonst leabt heh uohne Soarje.

D's Fuhrwerk woar seih ahzig Fraad,
Drim woar d'r Just näit faul:
Lääft uf de Gartebojer Maad
Ean boarkt sich do'n Gaul.
D'r Hirsch wur uf de Hirbst v'rtrißt,
Weil Just noach nix aus Fricht gelist;
Versproach aach noach beim Zeche:
Uf Meaddesdoak se bleche.

Seih Fraa – m'r schwätzt näit gern devoh –
Goatt drißt se inner d'r Er –
Däi harr eam Haus di Huose oh
Ean goab kahn Heller her.
D'r Just, der muoßt biuohne gih,
Si häil 'm aach – doas woar näit schih –
Wollt heh seih Klöhbche raache –
De Daume uf'm Aage.

Etz brengt d'r Just d's Gäulche haam;
Kah Mensch wuoßt, woas 's gölt.
Beim Hofdoar oh d'm Aeppilbahm,
Do stiht seih Fraa ean schöllt:
»Ihr Leut, wu will dann doas enaus!
Dou brengst aach noach 'n Gaul eans Haus,
Huost für deih Keuh kah Fourer;
Dou beast e schihner Brourer!«

Su kreasch d's Weibsmensch ewig druf,
Ean resenirt ean zänkt,
Ean sperrt de Leut di Mäuler uf;
Doas hat den Just gekränkt.
Heh woar oft haamzous eangekihrt
Ean harr e wink de Schnapps gespirt,
'R denkt: Etz hölft kah Streuwe;
Woart Uohs, dou kräist d's Steuwe.

Heh packt seih Fraa – ean säht kah Woart –
Ean setzt se uf sein Fuchs,
Ean reit erim eam ganze Gart,
Doas goab och do'n Jux.
Di Bouwe all, wäi näit gescheit:
»Di Lore reit! Di Lore reit!
Woas kann di Lore reire!«
Säi mußts gedellig leire.

Su gongs eam ganze Doarf erim
Für junk eam ahlt zoum Spuck;
Wersch soah, der goab drei Batze drim;
'S eaß, woas Goatt, kah Luck.
Di Lore schöllt ean lamedirt,
Ihr Just huot sich nix droh gekihrt;
Ihr Zänke ean ihr Streire,
Doas batt nix, si mußt reire.

Beim Sternwirt endlich – Goatt sei Dank! –
Do woar d's Reire aus.
Di Lore stellt sich sterwekrank
Ean lääft eans Nochbersch-Haus;
»Gevoarrersche, aich hun'n Mann,
Der mächt m'r nix wäi Scheamp ean Schann
Oach, wir aich noach emuol lerrig,«
Su woar ihr Breuh ean Brerrig.

Seit domuols hat d'r Just seih Rouh
Ean seine väijer Wänn;
He raacht' ean drunk sein Schnapps dezou
Bis oh seih sehlig Enn.
Seih Lore saht kah Wörtche mih,
Si deat – mogts druf ean drinner gih –
De Zonk ean Streit vermeire,
Woarim? – Si doocht ohs Xeire.