Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Prowoatem

D'r Born-Just hat su schwir geloare;
'R hatt d'm Parrer Meast gefoahrn;
Ean woar eam Poul erim geboare,
Eam Schlamp erim bis oh di Woare.
D'r Wah, der soaß wäi ohgefroarn.

'S holf kah Schuwe ean kah Drecke –
Etz gong d'r Lamedoabil oh –
D's Hewe heanne wollt näit glecke,
D'r Wah deat näit vohm Plätzi recke:
Di Ochse hun kahn Zuhk gedoh.

D'r Parrer woar meat Ruotschleh komme,
Ean stellt sich voarne oh de Wah.
Do hirt m'r dann de Born-Just bromme:
»Woas konne goure Woarte fromme;
Häi helft d's – – Flouche nur elah.«

»Ihr müßt dem Vieh gut' Worte geben,
Dann wird es endlich sich bemüh'n,
Auch ohne langes Widerstreben –
Dies ist das beste Mittel eben –,
Den Wagen aus der Patsch zu zieh'n.«

Dean Ruotschloak hirt d'r Just meat Schreacke,
Heh waaß, wäi heh geholfe kräit;
Ohm beste kohm d'r Wah vom Fleacke
Meat Flouche ean – d'm Ackersteacke.
Ja, Flouche! – wir d'r Parrer näit –.

D'r Just: »Herr Parrer, dout verzeihe:
Giht weit eweck voh meim Gespann.
Häi helft kah Schuwe ean kah Geihje,
Sonst douh mer häi bis Pingste leihje.
Giht fort etz, daß ich flouche kann.«

Nuh floucht d'r Just ean zäihkt voh Learrer,
Ean bei de Ochse gongs stabaus:
»Milljuone – Hoagil – Donnerwearrer!« –
D'r Wah su leicht as wäi e Fearrer,
Der fluhk meatsamt d'm Meast eraus.