Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Di Schatzgräwer

Di Roawe-Grith, di Schnurrboats-Jette,
Di Späißmanns-Dick, di Lappe-Nette;
Di Scheapp, däi Land ean Leut verhetzt,
Di Lene meat de ruhre Loacke,
Di Küster-Lore meat de Soacke, –
Su woar di Speannstub gout besetzt.

'S dear 'n aach oh Borsch näit fehle;
Ich will nur sechs sesammezehle:
D'r Schäfer-Hannes meat seim Spitz,
D'r Gihker ean d'r Kleese-Hanjer,
D'r Schinner-Michil meat seim Spanjer,
D'r Ratz-Jahn ean d'r Keuhhorts-Fritz.

Doas woarn nuh zwoh verwähjne Rotte,
Däi treawe groad woas Goatt verbotte;
Kah Parrer hot se nix schinirt,
Däi seih bis zwölf als ufgebleawe,
Ean hun dann Sempedi getreawe,
Ean hun de Deiwil als zitirt.

Su im Adventszeit woarsch ean greulich,
D'r Weand, der saust eans rahnt oabscheulich,
Eans hott di Noacht kah Stern geleucht.
Doas woar di Zeit, wäi auserlease,
Fürsch Hexe- ean fürsch Deiwils-Wease –
Di richtig Zeit, wäi's sealbst ahm deucht.

Do woarn se oweds aach beinanner,
Di Deiwils- ean di Hexe-Banner
Ean hun verzehlt – 's graust ahm ganz; –
Di Meatternoacht kohm immer näher –
Vom Wahnern ean vom welle Jähjer,
Voh Walperschnoacht ean Hexe-Danz.

Si hun verzehlt voh Goldgefunkil
Eam Kirchekealler, däif ean dunkil,
Wu meatternoachts e Flämmche brennt,
Voh Mörder ean voh Räuwer-Höhle –
Mer kanns, waaß Goatt, näit noochverzehle,
Weils Herz sich ahm vir Schaure wendt.

Nooch wur d'r Zauwer virgenomme
Meat Mensche-Knoche, Kirchhofs-Blomme,
Meat Flearrermaus ean Duhre-Nahl,
Meat Katze-Schwänz ean Eule-Schnoawil,
Vom ungeboarne Lamm de Noawil,
Ean meat 'm Steck vom Gloacke-Sahl.

Im nix Geringres deat sichs drewe:
Di Bande wollt di Kräikskaß hewe,
Däi uf 'm ahle Kirchhof leit.
E Schatz voh sechs Milljuone Gelle,
Der deat zwölf eisern Kistcher fölle,
Ean stammt aus der Franzusezeit.

E Währwolf deat de Schatz bewache,
Ganz faurig mer 'm Hellerache;
Der wur, daß alles wuhl gelingt,
Di Noacht voh zwölf bis ahj se banne;
Ean im Adventszeit, wuhl verstanne, –
Weil's Geald sonst dausig Kloster sinkt.

D'r Fritz nohm's Woart: »Wuroh m'r hahle,
Doas eaß voh voarn de Schatz se dahle;
Do geabts aach heannenooch kahn Zank.
Näit nooch der Grüß, näit nooch 'm Ahler,
Su Borsch wäi Maadche gleiche Dahler:
E halb Milljuon – ean blitzeblank.«

Do reust d'r Ratz-Jahn: »Dausig Donner!
Etz raach ich nix wäi lauter Zonner,
Ean bleib de ganze Doak eam Bett.
D'r Deiwil moog nuh Earwet souche, –
Etz eaß ich nur noach Meahlpannkouche,
Ean Klihst meat Zwiwil ean meat Fett.«

Vir fraad deat Schäfer-Hannes danze:
»Etz kaaf ich mer 'n naue Ranze,
E Schepp, däi dausig Doahler wert;
Ean douh 'n Schäferknäächt besolde,
Ean loß meih Schäferhett vergolde,
Ean heure nooch meih Schoof se Pferd.«

D'r Gihker saht: »Herr Je! D'r Sähje!
D'r Ruothschild eaß etz nix degähje: –
E Struhbank mer 'm Noachtquatir,
E Knoddedouch fürn Weand, fürn rauhe,
Ean Rolldewoak genunk se kaue,
Ean Mucke-Speack, – doas wünsch ich mir.«

D'r Hannjer wills d'r Welt beweise:
»Etz loß ich mer sechs Zih ausreiße,
Ean losse m'r, d'r Deiwil huol! –
Meih Schouh meat sealwern Nähl beschloahe,
San schräffe alle virzeh Doahe,
Ean schweatze alle Wuch emuol.«

De Weibsleut woarn di Köpp voll Buosse:
Di Lene will sich muole losse;
Goatt waaß, woas sich di Nette kääft,
Si will e Klaad meat ruhre Basbil;
Di Scheapp wünscht sich en sealwern Hasbil,
E Speannroad, doas voh sealwer lääft.

Di Roab wünscht sich Bommoad ean Saafe,
Gedenkt aach Borscht ean Kamm se kaafe;
Di Dick läßt sich nix ästemirn, –
Si brauch kahn Schnobbdewoak mih se boarje;
D'r Jette moacht ihr Schnorrboat Soarje –,
Däi leßt sich sonndoaks etz rasirn.

Su äußert jedes seih Verlange,
Woas meat deam Geald all oh will fange.
D'r Schinner-Michil ean d'r Eck,
Der saht: »Mer leawe wäi di Groofe;
Eß douh mer us 'm Haastall schloofe,
Ean easse nix wäi Worscht ean Weck.«

Do säht d's Herrche hinnerm Owe:
»Dout näit de Doak virm Owed lowe; –
Di Kräikskaß mächt och noach Gewoahl. –
Aich kanns d'r Speannstub näit verhehle:
Ihr dout sesomme dreizeh zehle –
Ean dreizeh eaß e Ungleckszoahl ...«

Do wur sich nuh näit lank besonne,
E Auswehk woar do bahl gesonne;
'S hääßt: Di Scheapp wird eangedahlt.
Do mächt sich noochet kahner lausig;
E jeder gebt 'r dreißigdausig –
Dann hot d'r Bihs doach kah Gewahld. –

Etz gongs ohs Werk. Aach boarwes woarn se,
Nooch Virschrist: Schouh ean Strimb däi spoarn se,
Meat Kihroußt wur sich schwoarz gemoacht,
Meat Schlangefett wur sich bestreache,
Ean rouhig wur sich fortgeschleache
Beim Huohneschrei im Meatternoacht.

Aach dürft debei kah Woart geschweatzt wern!
D's Zauwerwerk deat sonst verletzt wern;
Beileib! kah Woart eam Uhverstand –!
Eß wäi se uf de Kirchhof kohme,
Do gongs dann ean drei Deiwils Nohme
Meat Schopp ean Schaufil Hand ean Hand.

Eam Kirchturn owe kreische Eule,
Di Gloack schlehkt zwölf, di Honn, däi heule; –
D'r Satan soll'n Gleck beschirn ...
D's Kirchdoar knarrt, die Gramer beawe,
Beim Bahhaus rauschts, Gespenster schweawe ...
E Grüßil woarsch meat zou se hirn.

Etz holst kah Rouhe ean kah Raste:
'S gelt se hewe Kist ean Kaste, –
Di Kräikskaß vom verwünschte Platz.
Di Roadhack saust, d'r Burrem bollert ...
'S schäppt di Schöpp, di Scholle kollert ...
D'r Hannjer reuft: »M'r hun de Schatz ...!«

D's Woart woar Haus, d's Woart vermeasse:
Di Woarning hot d'r Kerl vergeasse –,
Di Hand erlohmt, di Groabschöpp fällt,
Nur Donnern hört m'r etz ean Krache!
Voh Ferne dout d'r Satan lache – –
D'r Schatz sinkt ean di Innerwelt ...

Su gong di Hoffning je seschanne,
Umsonst woar Zauwerei ean Banne –
Doach näit imsonst eaß Hack ean Schöpp ...
Si greife flugs nooch Schöpp ean Hacke:
Uf Buckil, Bah ean Bauch ean Backe
Goabs Hieb, ean blourig woarn di Köpp.

D'r Schatz verloarn, – doas hot gebeasse;
Däi Kerle hun sich bahl verreasse.
Ohn Kirchhof wohkt sich aach kah Woacht.
Im ahj do hirt mer sche noach dowe. –
Meih Nochber Strunk beim Kirchhof owe
Schwirt noach: 's woar e Geisterschloacht.