Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

D'r Irwe

Si hun ihr Sach se Ruot gehale,
D'r Bombe-Verrer ean seih Fraa;
'S woarn nu aach zwaa broave Ahle,
Doach wäi d'r Deiwil su genaa.
Ihr Brut, doas hun se droackil geasse,
Ean di Kartoffil nur meat Sahlz;
De Doak 'n Segter, wuhlgemeasse,
Di Sopp de Meaddoak uohne Schmahlz.

Si woarn debei gesond ean kräftig;
Kah Earwet moacht däi zwaa näit beet,
Si woarn de ganze Doak geschäftig
Voh moarjeds freuh bis oweds spät.
Ims Leawe hirt mer aach kahs flouche,
M'r soah voh kahm 'n falsche Treat;
Sonndoaks deat ahs di Kirch besouche,
D's anner soaß dehaam ean beat.

Si hun goar klahche ohgefange,
Heh hat nix – säi hat halbsuvill;
Doach hott's 'n immer besser gange,
Woas harre se e Äckerspill.
Wäi mußt m'r nooch ihrn Wuhlstand lowe.
Di Ährn eam Feald, ihrn gruße Wert.
Ja, ja! d'r Sähje kimmt voh owe –
Doas mächt di Earwet eans Gebeat.

Si harre Gleck ean woarn geboarje;
Nur eabbes hot se doach gewehlt
Ean moacht 'n immer goar vill Soarje:
'S horr 'n oh 'm Keand gefehlt.
'S fehlt 'n oh 'm junge Sprosse –
Der Wunsch bedreckt 'n ihr Gemeut –
Em Ahler wirn se sonst verlosse,
Ihr Sach, däi kähm oh frimde Leut.

E Keand, 'n Boub meat dicke Backe –
Ihr Herzenswunsch woarsch Doah ean Noacht.
Di Sechzig soaßen zwoar eam Nacke,
Doach hoffte se noach uhverzoagt
Si deare eam Vertraue leawe:
'S wir 'n noach e Boub geboarn –.
Bei Goatt eaß alles mihlig eawe ...
Di Sarah eaß noach aller woarn. –

Doas alles wuoßt nu Schrombils Klahner,
Der hatt di Sach schund ausklugirt;
Der woar e Schalk wäi sealle ahner
Ean doocht: Ihr kräit e Keand beschirt.
Do braucht 'r nu näit weit se greife, –
Beim Keuhlöpps gonge sechs ohn Desch,
Ean Kerle wäi di Orgilpeife
Meat ruhre Backe, dick ean fresch.

D'r Löpps mußt sich sesamme raffe
Meat seiner Ev, däi fleckt ein wäscht,
Für zehe Mäuler Brut se schaffe –
Ean nur drei Oachtil Koarn gedrescht.
Sechs Malter Brutmeahl woar e schellig,
Beim Mexter wur schund lank geboarkt;
Drim goab 'r aach sein Boub goar wellig,
Wur nur d's Beubche wuhl versoarkt.

Seih Jüngstes, doas woar sehr gelehrig
Ean wäi e Schoulboub fast su gruß;
Aach woar d's Keand bahl dreatthalbjährig: –
D's Hannesi betroaf d's Luhs.
Seih Klaadche, doas woar bahl gesteckilt,
Aach nooch 'm Häubche rasch gefrehkt;
Su wursch ean Winnle weiß geweckilt,
Ean waach wursch ean di Wäih gelehkt.

Ean sonndoaksmoarjeds woarsch im zehe,
Di Kirch woar oh – d's Dink geret! –:
Di Wääs dout im 'n Irwe flehe,
D'r Verrer setzt dehaam ean fleht.
D'r Schrombils Klahner, rasch besonne,
Vollführt d's Werk, doas Goatt gefällt:
Packt Wäih ean Keand ean hotts dann onne
D'r Bombe-Wääs ohs Bett gestellt.

Wäi Wääs nooch aus d'r Kirch eaß komme
Ean's Keand eam Bettche kreische hirt,
Do hott's 's gleich ean Oarm genomme
Ean saht: »Doas horr uhs Goatt beschirt.«
»Die Kindlein lasset zu mir kommen« –
Woar haut d'r Text eam Goattesdienst.
D'r Herr horr uhs Gebeat vernomme –
M'r hun e Keand, – d's allerschinst.«

Si denkt bereits oh Schmieß ean Häubche,
Ean woas se all noach kaafe kann;
D'r Verrer dankt d'm Herrn fürsch Beubche,
Doas schwätze schund ean laase kann.
Di Wääs höhlt Worscht ean Flaasch eronner,
D'r Verrer soarkt fürn Trunk eans Haus;
Di Nochberschaft betroacht d's Wonner –
Ean deat sich gütlich bei deam Schmauß.

Ufs Wuhl vom Keand wur ohgestuße;
D'r Klapperhannjörg häil e Reed
Ean preist d's Wonnerwerk, d's gruße,
Wäi alles durchs Gebeat geret.
Ean deat sichs im 'n Petter drehwe –
E Virschloack, der nix schoarre kann –
Miißt Keuhlöpps dann d's Deubche hewe;
Doas geb de best Gevoarremann.

Meat Krouk ean Gloas wur lank gerappilt;
Aach Nochberschweiwer: Käth ean Greth,
Seih scheappgeloare haamgedabbilt
Meat ihrne Männer moarjeds spät.
Di Weiwer huns eam Doarf verrore,
Di Welt wursch weiß woarn wäi d'r Weand;
Di Lisbeth, däi verzehlts d'r Lore:
Di Bombe-Wääs, däi horr e Keand.

Aach woarsch se Uohrn d'm Parrer komme –
D'r Homil hatts 'm meatgedahlt –
Der läßt de Bombe-Verrer komme,
Ean frehkt 'n uf de Sachverhahlt.
D'r Parrer lehkt di Stirn ean Fahle
Ean saht meat Ernst di Woarte blus:
»Dou host e Kind ean sollst behahle,
Etz zäihks ean Goattes Nohme gruß.«

D'r Bombe-Verrer dankt meat Träne
Ean hot nooch seiner Fraa gesaht!
»Mir dirfes etz behahle, Lene;
Nu wirds aach uf de Hänn getraht.« –
Nooch hun se's Beubche grußgezouhe;
'S goab 'n wuhlgerorne Suh. –
Di Ahle leihje längst ean rouhe
Vom fromme Werk im Goattesluh.