Immer uf de Bah!

Anzeige. Gutenberg Edition 16. 2. vermehrte und verbesserte Auflage. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

Uhtreu

D'r Jakob setzt dehaam ean plärrt, –
Seih Schatz horr 'n verluosse.
Der Borsch, ihr Leut, eaß ganz verwärrt,
Mächt nix wäi domme Buosse;
Aich glaab, 'r dout 'n Dud sich oh –
Doas kimmt devoh, doas kimmt devoh – –!

'R woar d'm Grithche herzegout,
Säi eaß aach schih ean eawwe;
Woas Goatt, sein letzte Troppe Blout,
Dean härr e für sche geawwe;
Si läibte sich ean keßte sich –
Nu leßt d's Uohs dean Borsch eam Stich.

Voh Keand uf herzte sich däi zwaa,
Do keßt schund ahs d's anner.
D's Doarf saht: »Doas gebt Mann ean Fraa,
Däi basse hübsch beinanner«.
D'r Ohhank ean di Herzlichkaat,
Doas moacht ihrn Ahle sealwer Fraad.

Ean wäi se aus d'r Schoul nooch woarn,
Als oweds bei d'm Speanne,
Hatt Grith de Jakob ean de Goarn
Beim Schneirer-Melcher heanne;
Ean wann der Grith de Foarrem blatzt,
Hun sich däi zwaa nooch oabgeschmatzt.

Korzim, 's goab kah Fassenoacht,
Kah Kirb ean kah Verknühje –
Däi zwaa hun sich Pläsir gemoacht –
Aich sah och häi kah Lühje –
Ean wann di Fraad virüwer woar,
Do goabs e Ständche oh ihrm Doar.

Nu leßt des Uohs dean Borsch eam Stich –
Woas soll mer dovoh denke –?!
Di ganz Verwandtschaft ärjert sich,
D'r Jakob will sich henke.
Ean wäi se aach geprerrigt kräit –
Si will n näit ean will 'n näit.

Si giht ihrm Schatz näit üw'r di Schwell,
Ean leßt sich rouhig schealle.
Do eaß e dicker Schmidgesell,
Doas eaß e flotter Kealle,
Oh dean nur denkt se Doa ean Noacht;
Der huot se ganz verreckt gemoacht.

Si lääft ihrm broave Borsch devoh,
San dout näit nooch 'm gucke,
Ean schafft sich dann dean Leftling oh ...
D's Mensch eaß ganz mischucke,
Schlehkt alle Woarning ean de Weand;
Di Läib, däi mächt se doll ean bleand.

Etz sicht mer sche – wer waaß wäi vill –
Zoum Schmid enüwer heppe;
Bahl fehlts 'r oh d'r Kaffimill
Ean bahl ohm bleachern Deppe,
Bahl wackilt's Dihrche oh d'm Heerd –
E Ausreed eaß drei Batze wert.

Di Grithche wird ihr Sünne-Schuold –
Di Zeit, däi kimmt! – bereue;
Si kräit ihrn Luh, drim nur Geduold,
Sonst müßt di Biwil leuje!
Si kimmt, nimmt säi dean Schmidgesell,
Meat Schou ean Strümp dann ean di Hell!

Inhalt

Uhtreu