Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Ludwig Frahm

Kumm rin – kiek rut

Hans Hawerland.

In de Probstie lev mal en rieken Buern, de heet Hans Hawerland. He harr en grote Rönn', de ümmer drög weer. Un wiel he nu mennigmal Een' öwern Döst drünk, so keem he dar bunt hinlank. Darbi harr he noch de Gewohnheit, dat he toslöp, sobald he to sitten oder to liggen keem.

Malins wull he mit sin' Jung en Fahln von de Wischen to Hus haln. Se stiegt in't Boot un stakt den Strand hinlank. As se dat Deert fat kreegen hebbt, lett he den Jung to Hus rieden. He will sik wedder in'n Kahn to Hus staken. Dat is awer heel hitt, he ward möd, leggt sik lingelank in den Kahn dal un slöppt in. Wieldeß keem en Wind up un dreev em ümmer wieder in de See rin.

As he upwakt, kann he keen Land un nich mal mehr den Schönbarger Karkentorn sehn. As he nu süht, dat keen Ropen un Rehmen wat nützt, leggt he sik wedder dal un runkst wieder.

Nah lange Tied gev dat en Stot: dat Boot seet an Strand. He klasper sik rut, un de Lüd leepen tosam. Hans kunn awer keen Wort verstahn, un so mark he denn, dat he an en dänsche Insel landt weer. Dat weern awer gode Lüd up Langeland, se versorgen em mit Eten un Drinken un as nah en paar Dag en Schipp nah Kiel föhr, da bünn' he sin Boot achteran, un he kunn wedder bet nah Ellerbek slapen.

Dar keem en Wagen un de föhr em mitsammts sin' Kahn nah Schönbarg. Dar harrn se em all för dod utropen, un sin eegen Fru reet vör em ut, bet se sik toletz wedder an em gewöhn. Kümt jemand nu mal dwatsch togang', so snackt man noch hüt von en »Hawerlandsfahrt.«

(De Dichter F. Weber hett dat Stückschen all mal in Riemels fat. Awer de Probstier vertellt dat leewer in ehr Alldagssprak.)