Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Dem aufrichtigen und wohlerfahrnen Schweizerboten
an seinem Hochzeittage.

I ha 's jo gseit, und 's isch so cho!
Was hani gseit? 's werd nit lang goh,
Se bringt der Bott vom Schwizerland
Es Brütli an der weiche Hand,
Es lieblig Brütli mittem Chranz
Zuem Chilchgang und zuem Hochzittanz.

's isch frili wohr, und so ne Ma,
Es Fraueli, das mueß er ha.
Früeih, wenn er mittem Morgeroth
Uf d'Stroß go Brugg und Basel goht,
Wer nimmt en z'erst no lieb und warm,
Zuem Bhüetdigott und Chuß, in Arm?

Und wenn er mittem Obedstern
In d'Heimet chunnt, was hätt er gern?
's sött näumis an der Husthür stoh,
Es sött em lieb eggege cho
Und fründli säge: »Grüeß di Gott,
»Du liebe Ma und Schwizerbott!«

Und säge sött's em: »Liebe Ma,
»Chumm weidli, leg d'Pantofflen a
»Und 's Tschöpli! Uffem Tischtuch stoht
»Di's Süppli scho vo wißem Brot.
»Chumm, liebi Seel, und iß jez z'Nacht!
»Und 's Bettli isch der au scho gmacht.«

Das weiß er wohl, mi Schwizerbott,
's isch nit, aß wenni'm's säge wott.
Drum het er au am lange Rhi,
Und Canton us und Canton i
Meng Meidschi scharf in d'Auge gno,
Öb nit bald wöll die rechti cho.

Und Canton us und Canton i,
Bald an der Limmeth, bald am Rhi,
Wol het er bravi Meidsch'ne gseh,
Wie 's Rösli roth, wiiß wie der Schnee,
So tusigschön und guet und froh –
Die rechti het nit wölle cho.

's macht nüt. Mi liebe Schwizerbott
Het gseit: »I find sie doch, wills Gott!«
I glaub es schier, Herr Bottema!
Längst heit er 's in der Nöchi gha.
Thüent d'Augen uf! Bi'm Saferlot,
Si chunnt nit selbst. Verzeih mer's Gott!

Jez het er sie, und isch er froh,
Der Landamma ischs gwüs nit so. –
Gib, was de hesch, biet, was de witt,
Er tuuschte mit dem Kaiser nit.
Er lueget nu si's Brütli a:
»Jez bisch mi Wib und i di Ma!«

I säg es frei und säg es lut:
Her Schwizerbott mit euer Brut,
Gott guntich wol e bravi Frau,
Und wie's euch freut, so freuts üs au,
Und geb' ich Gott denn alliwil
Der liebe neue Freude viel.

Denk, wenn's no einist g'wintret het,
Was streckt si do im chline Bett
Und lächlet lieb? Mi Bottema,
Er luegt si goldig Büebli a.
Er lengt e süeße Zuckerring:
»Lueg, was i der vo Aarau bring!«

Nu flink dur 's Land, Her Bottema,
Mit euer Taschen uf und a,
Und bringet, wie mer's gwohnet sin,
Viel schöni B'richt und Lehre drin.
An Zuckerbrot und Marzipa
Für d'Chindli solls nit Mangel ha.