Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Ludwig Frahm

As noch de Trankrüsel brenn'

De dree Krupschütten

Dree Buern – dat weern wedder Johann Stieper, Jürn Bramfeldt un Jasper Iden ut Mönkenhorst – wulln up de Wilddeewerie ut, Hasen scheeten, wenn't glück, ok'n Reh.

De Jäger seet in'n Krog un speel Scharwenzel, dat wüssen se. De annern Buern harrn em up disse Art fastmakt.

As de Dree nu in'n Brok ankamt, is nix Verdächtiges to hören un to sehn.

Blot Hans Tietens sin Kohheerjung is dar un hött in de Bullenwisch de Köh.

Nu is gode Rat düer.

Awer Jasper Iden hett ok ditmal en prächtigen Infall: Wi wüllt den Jung krank snacken. Stieper geit nu toerst so verloren an den Jung ran, snackt mit em öwer de Köh un fragt toletz: »Jung, büst du krank?«

Nee, mi fehlt nix.

Na, ik dach dat, du sühst so keessnutig ut. –

Nah en Virtelstunn kümmt Jasper Iden: Wat fehlt di denn? Du sühst ja ut as Bottermelk.

Ja, mi is gar nich god to Mot.

As toletz Bramfeldt mit desülwe Frag to Platz kümmt, da is de Jung all ganz krank, krümmt sik as'n Worm un meent: Denn is dat woll am besten, ik driev de Köh up de Nachtkoppel un gah to Bett.

Ja, min Jung, dat doh man, sünst kunnst erst heel un deel krank warrn.

Da harrn de dree dat Riek alleen. De Kartenspeelers in'n Krog säden, se harrn man ümmer lut snacken müßt, dat de Jäger dat Scheeten nich hört harr.

De Brotdrägersch, de ol Stuten-Lena, säd den annern Sünndag, dat harr noch up mehr Füerstellen as dree nah Hasenbraden raken.