Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

De lüttje Spinn.

Ne, süh mi doch de Spinn mal an!
Wat de för Fadens haspeln kann!
Wat meenst du, Nawer? wenn du't schullst,
Du kunnst dat ni, so geern du't wullst,
Ne, süh mal an! wa fin un nett!
Wat de doch wul för'n Spinnrad hett!

Wo keem de fine Flaß wul her?
Un wat för'n Meister hekel'n ehr?
Wa mennig Fru wul, wüß se dat,
Gung ock darhin un hal sick wat;
Nu süh, wa se de Finger sett
Un all de Ärmels krempelt hett!

Dar wevt se just en langen Draht
Un spinnt en Brügg na Nawers Kat,
Un but en Landstrat in de Luft,
De hangt des Morrns vull Morgenduft,
Ock but se'n Fotstig nebenan,
Damit se gauer 'röwer kann.

Se spinnt, se wevt dar op un af,
Putz dusend! in'n Gallop un Draff;
Nu hin un her, – nu scheef un krumm,
Un süh, nu makt se'n Ring darum!
Nu ward dat Scheergarn twischen sett, –
Ick löv förwahr, dat ward en Nett!

Nu stoppt se, – kik! – un hölt mal still,
Un weet ni recht, wohin se will;
Se geiht torügg – süh dar! – dat lett,
Als wenn se wat vergeten hett;
Nu sitt se wedder still en Wil
Un denkt wul sacht: dat hett keen Il.

Se spinnt un wevt ahn' Ruh un Rast,
So prächtig, – man verzückt sick fast;
Un Preesters Krischan hett mi seggt,
Dat jeder Faden duppelt leggt! –
He süht dar sülbn wul duppelt gar,
Denn sunsten würr he't nümmer wahr!

Nu putz se sick de lüttjen Hann
Un steiht un süht ehr Kunstwark an;
Nu sitt se in ehr Summerkat
Un kikt heröwer längs de Strat,
Un seggt! »Wat't Bu'n doch kosten deit!
»Man freut sick recht, wenn't Hus eerst steiht!«

Dar swevt se nu, – ei süh doch mal!
Als hung se rein an'n Sünnenstrahl,
Dat schient ehr richtig dör un dör,
Ei, süh mal an! – un rundumher
Dar danzt de Mücken, – na, ick meen,
Se denkt wul sacht: ach, harst du een!

Du hest mi richtig rein entzückt!
Wa büst so lüttj' un so geschickt!
Wer hett di doch dat Wewen lehrt?
De Dare wul, de allns ernährt,
Un de för allns to eten hett
Un ock keen Tier verhungern lett!

Dar kummt en Fleeg, – Herrje, wa dumm!
Se rennt ehr meist dat Hus herum;
Se schriggt un winselt, Gott erbarm;
Du arme Schelm, nu muß du starbn!
Du hest ja doch twee Og'n in'n Kopp,
W'rum paß du ock ni beter op!?

Süh dar! de Spinn hett't ock all sehn,
Un wuppdi! snört se ehr de Been;
Se denkt: »Ick heff veel Arbeit hatt,
Nu et ick mi denn eerst mal satt!«
Ick sä' dat ja. – nu sühst du't hier:
Uns' Herrgott sorgt fört lüttste Tier!