Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

De Oewerraschung in'n Gaardn.

Wer makt dar alle Morgn min Nelken natt?
Deit wul des Nachts de Dau vun'n Heben dat?
Ick kann't ni löb'n un denken, ne, ick meen,
Denn weer't ock an de Büsch to sehn.
Wer makt dar alle Morgn min Nelken natt?

Un wenn ick noch so fröh in Gaardn 'rin spring,
Un ünnerwegns en lustig Stückschen sing,
Is wat passeert. Wa staht dar reegwis' ock
De Arfen all, besteken frisch mit Sprock,
In vuller Blöt! Dat's doch en snaksches Ding!

Wat gelt't? dat sünd de Junfern ut'n See!
Un seggt man ock, se kamt ni mehr to Höh,
Dar gung doch fröher in de Nacht,
Wenn blots de Steerns an'n Heben lacht,
Dör Feld un Koppel mennig stille Fee,

Se hölpen denn de braven Menschen dar,
Un maken ehr bi Nacht dat Gaardnland klar,
Un keemn se denn des Morgens an
Un neehmn den Spaden in de Hann,
Weer allens fix un farrig – wunnerbar!

Wat's dat? – dar rasselt wat. – der Deuscher hal!
Du Schelm dar achter'n Busch, ei, töv man mal!
Ja, duck di man, – büst doch to sinn!
Wat fallt di denn för Faxen in? –
Hol stopp! – du pettst mi ja min Planten dal!

»Ach, Lene, ja! ick heff dat heemlich drebn,
Un heff des Morgns din Blom to drinken gebn.
Un wenn du't wüllst, – ick gung für di dör't Für,
Min Leben weer för di mi ni to dür,
Un ahn' di mag ick bald ni länger lebn!«

Dat weer de Antwort, de he Lena geev,
Sin Leevde weer't, de mank de Blom em dreev,
Un dochen dörf he ehr't ni klagn,
Un dochen harr se für em dragn
All lang in't Hart en heemlich stille Leev.

»Süh Friedel, süh de bunten Blom mal an!
De smucksten Farben, de man denken kann!
Süh, wa se bi enanner lacht
In all ehr bunte Vörjahrsdracht,
Dar sitt uck all de lüttjen Imm daran!«

»Wat hölpt de smucken Blom mi, rot un witt?
Ach Lene, un de Imm, de dröwer sitt?
Weerst du mi gut, du bröchst alleen
Mi in en Welt, noch mal so schön,
Du bröchst mi ja den ganzen Himmel mit!«

Un als tonöst de gollen Sünn an'n Hebn
Tohöchden keem, wat muß se dar belebn
So froh an'n Dag?! – de Friedel harr dar just
Sin Arm um Lena sla'n un geev ehr'n Kuß;
Un Lena – leet ehr'n Friedel still betehmn! –