Dat is so still nu worren;
De Wold, de steit un swiggt,
As wenn doa vun sin Kanzel
De Preste 'rünne stiggt;

As wenn doa voer 'n Altoar
De Preste steit un singt
Un de Gemen den Segen
Un er den Freren bringt.

Dat is de soete Vagel,
De Nachtigal is dat, –
Dat sleit en so to Harten,
Dat Og dat wad di natt;

As künnst du aw dat lüchten,
All, wat up 't Hart di liggt, –
As ob en gan un bichten
Un still ens beren mücht.

De hogen ollen Eken
De geit dat dörche Kron
De hogen ollen Eken
As Kur un Oergelton.