En Trost moet ümme bliwen,
De is bi Allens bi,
De Grappen to vedriwen,
Min Saen, den mark du di!
De helpt dörch Sump un Pütt weg,
Slept aewe Sorg un Pin
Grot voernem Lür un lütt weg:
Dat künn vel lege sin!

Den En frigt sick 'n Draken,
Sonn daemlich Schuchtel 'ran,
De nich mal Grütt kann kaken,
Ken Ko nich melken kann;
Er Ketels stött s' un Schapens,
Er Pött smitt se intwei,
Verbrennt er isen Grapens
Un frett un drinkt foer drei;

Mein Jes, wat 's dat foer 'n Bullern!
Mein Gott ne ja, wat 'n Wiw!
Er Oll de treckt sin Schullern
Un höllt sin Uren stiw;
He löppt in 'n Acke 'rümme:
– Ne, ick vedroeg dat slicht, –
Dat troest mi man noch ümme,
Dat se ken Kinne kriggt! –

Den Annen sin lett doepen,
All Joar sit elben Joar, –
Dat is jo tüm Vesoepen,
Tüm Telgen is 't, nich woar?
He aewest sär bi 't Egen
To sin Feldnawe: – Fründ,
Dat 's noch 'n Glück vun wegen
Dat dat ken Twäschens sünd! –

Doa hett sick wen de Knaken,
As ut dat Fack he schoet,
To Matsch un Maus tebraken, –
He broek sick beir sin Foet;
Doch wet he sick to faten:
Dat ick nich furtst dat Knick
Mi uppe Ster awschaten,
Dat is en woares Glück!

Noch En de harr 'n Jungen
De stoel un schulenloep;
De wir in 't Wate sprungen
Bi 't Swemmen un vesoep.
De Oll is ganz bidrapen,
Doch fött he sick un röppt:
– Je, wir he nich vesapen,
Se harr 'n em sacht noch köppt! –