De kraekeln sick tosamen,
Wen bete vun se kann;
Un wenn to Enn se kamen,
Denn fang' se werre an.

Kukuk! Kukuk! so kreit dat,
Kukuk! Kukuk! denn so
Ens Bü – bü – bülow! fleut dat,
Bü – bülow! Bü – bülow.

De Kukuk harr nich swegen,
Harr girn dat letzte Wurt;
He hett sick hesch all schregen
Un kukukt ümme furt.

Dat felt man, dat de Heiste noch
Tscharkt mankedörch, tschitscharkt;
Rurdunk, Dompap un Krei se noch
Doamank körrt, schalkt un karkt;

Dat felt man, dat Quadux un Pogg,
In 't Brok doamanken quakt, –
Denn wiren se doch all in 'n Tog,
De dat Vegnoegen makt.

De hogen Boem de schürrn
Er Köpp vedretlich all,
As wenn se dow noch würen,
Wenn dat nich uphürt ball.