Dat schoet mit ens all up dat Hart em,
Wu rug he lewt harr un kasprat, –
Un vörre Ogen würr dat swart em,
As harr de Düwel em all fat.

– Ick hew sonn Angst in all min Knaken,
Sär he dunn, More, as sonn Krewt,
Den in koll Wate aw se kaken,
Un harr so girn noch 'n beten lewt!

Dat is de Dot, de fött un schürrt mi . . .
Dat liggt mi up min Bost so swer . . .
Ick gloew, 'n beten bete würr 't mi,
Süngst du sonn gestlich Led mi voer. –

Dunn harr se er Gesangbok kregen
De Ollsch un sloeg dat up un roart: –
Wist, Vare, du den Abendsegen,
Den Morrnstirn ore Himmelfoart?

Scha'ck di vun de Paschon en lesen,
Sonn Stannsled ore Jesusled?
Schall 't vun dat kristlich Leben wesen?
Dat, Vare, bringt di sacht in Swet! –

– – Ach, More, dat 's to swacken Flere,
Sar Vare Knak un stent doabi,
Man furtst en vun de Höllenlere,
All annern düsen nich bi mi! – –