Hell klingt dat vun doa ünnen her
As Trummel un Trumpet
Un draent, grar as Kanonen swer,
As Büß un as Musket.
Na, man nich bang! Wat kümmt dat gelt!
Uens oll Land Mekelbörg
Geit mit di, Landsmann, ok in 't Feld
Un hett to rechte Tit sick stellt
Un sleit mit Gott sick dörch.

In Rostock voer de Brere Strat
Doa steit 'n hogen Sten
Un up den Sten steit en Soldat,
Un den kennt Jidween;
De was ächt mekelbörge Blot
Un de vestünn den Kram,
De hülp üns ens ut all üns Not,
Dat 's ewig schar, dat de is dot,
Un Blüche is sin Nam.

De harr sick Anno dürtein lirt
As grar sonn Were wir
En Wurt, dat 's dusend Dale wirt,
Ne, mir als Geld, vel mir!
Dat Wurt, dat dunn he spraken hett,
Drew ball dat Were furt, –
En Hundsfott, wen dat je vegett
Un wen sick doa nich up velett,
Un Fluschen het dat Wurt!

Den schenkt de lew Gott sacht noch mal,
Dat wat üns noerig deit,
Sonn rechten ächten General,
De ok sin Kram vesteit.
Denn snall wi üns den Sabel an
Un stroep' üns up de Brok,
All wat de Plemp man boeren kann,
Un kaen' wi denn noch fluschen man,
Na, je denn fluscht dat ok! –