Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Fritz Reuter

Läuschen un Rimels

De Bullenwisch.

"Ick lid’dat nich, Gevadder Dreier,"
Seggt de Stadtspreker Snider Meier,
"Wenn hüt de Bürgermeister Lisch
Will wedder pachten unse Bullenwisch;
Ick slah ganz patzig vör em up den Disch.
Dat geiht jo rein ut Rand un Band!
Fiw Daler? – un dat man Courant?"
Sei güngen taum Termin.
Hir stunn de Herr Burmeister Lisch,
As wir de Bullenwisch all sin,
Ganz ruhig achter’n gräunen Disch,
Set’t sick de Brill up sine Näsen,
Üm de Bedingung af tau lesen.
Dunn sprok hei so: "Min leiwen Frün’n,
Ick dauh binah ’ne wohre Sün’n
An Fru un Kind, wenn ick up’t Frisch
För’t negste Johr mi pacht de Bullenwisch,
Fiw Daler! för so’n sures Fauder!
Fiw Daler! – Ja! un wir’t min liflich Brauder,
Un wir’t uns’ Herrgott sülwst in’n Hewen,
Ick künn nich mihr för so ’ne Wisch em gewen.
Indessen as Burmeister von de Stadt
Will ick up’t Frisch en Hart mi Faten
Un will mi hüt nich lumpen laten,
Ick will de Wisch mi wedder meiden
Un will fiw Daler wedder beiden.
Also! – Fiw Daler beid’ ick an!
Fiw Daler! – Wer hütt wider?"
"Un noch acht Gröschen," säd’ de Snider.
De Herr Burmeister denkt, hei hett sick man verhürt;
Ganz argerlich, dat Ein em stürt,
Schriggt hei noch drister as vörher:
"Fünf Thaler! sag’ ich. Wer giebt mehr?"
Un süh! de ßackermentsche Snider
Bütt noch mit sößteihn Gröschen wider.
De Herr Burmeister richt’t sick hoch in En’n,
Leggt œwer sin Ogen beide Hän’n,
Dormit hei beter kiken künn,
Un kickt dorhen, wo unse Snider stünn.
Den Snider bewt dat Hart in sinen Liw,
De Herr Burmeister bütt noch mal sin "fiw",
Gevadder Dreier stött den Snider an:
"Lat Di nich lumpen, Vaddermann!"
"Söß Daler!" röppt de Snider, "gew ick Meid’!"
Doch uns’ Burmeister, rasch entslaten,
Will sick de Wisch nich nehmen laten:
"Wat is dat denn för ’n dœmliches Gebeid’? –
Fiw Daler! – Wat sall dat bedüden?
Taum irsten, annern un taum drüdden!"
Pautz! sleit hei up den Disch:
"Min is de Bullenwisch!"