Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Fritz Reuter

Läuschen un Rimels

Fisematenten.

Wer weit, wat "Fisematenten" heit, dei tredd’ mal up un seggt’t!
Ick glöw, Ji gewt mi kein Bescheid, un Keiner kriggt dat t’recht.

Dat Wurt, dat hett vel in den Mun’n, för den’n, dei d’rup studirt;
Tau Malchow, in ’ne lust’ge Stun’n, heww ick ’t mal spelend lihrt.

Paßt up! Ick mak Jug ok so klauk, will Jug dat Ding vertellen,
Doch möt Ji nich min lustig Bauk för "Fisematenten" schellen.

Ick was mit minen Fründ, den Föster Slang’
Des Abends späd noch up de Jagd;
Wi lurten bet, wi lurten lang’,
Kein Rehbuck kamm, kein Has’, de let sick blicken;
Dat was ’ne bitter kolle Nacht,
Ick was so stif, ick kunn mi kum noch bücken.
"Stahn wi hir länger," rep ick, "Slang’!
Denn ward mi üm min Leben bang’.
Dod sünd wi morgen, Gott erbarm’s!
Ick gah nah Malchow ’rin un drink wat Warms."
Na, hei gung mit. Geseggt, gedahn!
Wi warden denn nah Unkel Dalitz gahn.
Un as sick Unkel hadd erbarmt
Un mit en Gläsken Punsch uns warmt,
Dunn set’ten wi mit Unkel Swinner
Taum Bostonspill uns in de Eck herinner. –
(Tau Malchow is dat Mod’, dat möt Ji weiten,
Dat sei sick All dor "Unkel" heiten.) –
Na, Unkel Swinner! – Kennt Ji Unkel Swinner? –
Dat is en ollen Racker, ollen Sünner;
Hei kickt, wenn Ji dat nich gewohrt,
Jug niderträchtig in de Kort. –
Dat Spill gung los. För mi gung Allens dwatsch,
Nochtau, wi spellten mit Karbatsch,
Un unse olle Unkel Swinner,
Dat was de einzigste Gewinner.
Mit einmal seggt hei: "Elf!" – Herr Je, wo würd mi bang’! –
"Ok elben," seggt min Föster Slang’.
Dunn fohrt mi dat woll nich mœglich sin,
Den Ollen eins recht antauführen?
Na, täuw mal! will’n ’t doch mal probiren!"
In Ruten müßt sin Spill woll sin.
Ick nem den König nu von Ruten
Un stek em blitzen=blank ganz buten,
So dat hei recht em seihen künn.
"Dei föllt," so denkt min Unkel Swinner
Un plumbst recht in de Fall herinner.
Hei tœgerte ok gor nich lang’,
Un: "Twölf!" rep hei. – "Ick paß!" säd’ Slang’.
Dunn nem ick ruhig Ruten=Sœben
Un stek sei bi den König neben.
As Unkel Swinner dit gewohrt,
Dunn smet hei up den Disch de Kort,
Schimpt un schandirt gor fürchterlich:
"Mit Fis’matenten spel ick nich!"