Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Fritz Reuter

Läuschen un Rimels

De Tigerjagd.

Up Fischland is’t en wohren Spaß,
Dor heiten s’ altausamen "Klas".
"Klas, segg mal, Klas", so fröggt de Ein,
"Klas, hest Du minen Klas nich seihn?"
"Ja," antwurt’t denn de Anner, "Klas,
Din Klas, dei gung mit minen Klas
Tausamen nah Klas Klasen sin Klas."
Na gaud! von Klas Klasen sinen Klas
Vertell ick Jug en netten Spaß,
Den’n hei mi sülwst vertellt eins hett.
Dat Läuschen is ok gor tau nett. – –
So fung hei an: "Ick führt enmal
Up eine nige, smucke Brigg
Von Rostock nah Ostin’jen dal.
Dat was ’ne moy Fohrt, un’t durt ok nich
Grad’ all tau lang’, dunn läden wi
Ganz dichting vör Ostin’jen bi
Na, wer dor jichtens weit Bescheid,
Dei ward mi instahn, dor is’t heit;
Un up de olle nakte Brigg,
Dor brenn de Sünn ganz mörderlich.
Wi kakten in de Sünn uns Kaffe,
De Hälften Lüd’ verrbrennten ehre Näsen,
Dat Hor, dat snirrte von den Kopp so ’rasse,
De Tunner in de Tasch fung an tau glœsen,
Un unsen ollen Stüermann,
Den’n smölt’ten sin Knöp herunner von de Jack;
Dat ganze Schipp dat fung tau dampen an,
As wenn so’n Wallfisch rokt Toback. –
"Klas, spaud’ Di, kumm!" seggt uns’ Kapteihn,
"wi will’n mal ’ranner an dat Land,
Un will’n uns dor mal an den Strand
Eins nah en beter Flag ümseihn.
Wenn dit en beten länger durt,
Denn seng’ ick an, halw bün ’ck all smurt."
Na, dat was gaud, wi kemen denn
Ok an dat Land heran un läden
Uns an den Strand in’t Käule hen,
Wo olle Tunnen liggen deden.
Wie legen achter eine grote Tunn,
Dei von de annern afsid’ stunn,
Un dei woll mal eins lack was word’n,
Denn unnen hadd sei keinen Bodd’n.
Na, de Kapteihn, dei hir all wüßt Bescheid
Un in Ostin’jen öfter west all was,
Dei seggt tau mi: "Hir giww man düchtig Paß,
Wat sick kein Tiger wisen deiht;
De Tigers sünd hir gor tau slimm,
Sei lopen hir tau Lan’n herüm –
Du kannst mi dat tau glöwen, Klasen –
Grad’ as in Meckelborg de Hasen."
Un as hei so nu noch vertellt,
Dunn was mi dat doch liksterwelt,
As würd sick achter mi wat rögen.
Ick ward’ mi üm de Tunn ’rüm bögen,
Gotts Dunner! wo verfirt ick mi,
En Tiger, dei stunn dichting bi.
"Herr Jesus! kiken S’, Herr Kapteihn,
Du leiwer Gott! dor steiht all ein.
Wat sall dit warden? Gott erbarm!"
"Swig’ still," seggt de Kapteihn, "mak keinen Larm,
Dei sall ’e her, lat mi man maken,
Denn ick verstah mi up so’n Saken;
Dei sall ut’t letzte Lock bald pipen,
Dat’s einer von de rechten ripen,
Paß Du mal up! Den’n will w’ uns gripen."
Un as hei dit hett eben seggt,
Dunn makt de Tiger einen Sprung,
Doch de Kapteihn, dei kippt dat Fatt tau Höcht,
Un in den ledd’gen Bodd’n dor fung
Hei glücklich unsen Tiger in.
Dunn kippt dat Fatt hei wedder üm.
Fast satt de Tiger! Fixing dunn
Sprung hei herupper up de Tunn,
Un ick sprung ok tauglik mit ’rup;
So set’ wi Beid’ denn baben up,
Un unnerr uns dor prust’t un mau’t dat Dirt
Un kratzt un wirthschaft’t un regirt
Un makt denn so’n Upstand schir,
As wenn de Deuwel unklauk wir. –
Herrr Jemine! wo würd mi gräsen!
"Klas Klasen," seggt nu de Kapteihn,
"Paß Du mal up, Du ward’st dat seihn,
Hei stött mit sin gefährlich Wesen
Tauletzt de olle Tunn noch üm,
Un denn ward de Geschicht irst slimm."
Un dorbi langt hei in dat Spundlock ’rin
Un kriggt den ollen Tiger swin’n
Bi sinen langen Start tau faten.
"Nu kumm mal her un fat mit an!
Wi dörw’n em nu nich fohren laten."
En Jeder höllt nu, wat hei kann.
Nu fängt dat Dirt denn an tau bröllen
Mit eine wohre Ossenstimm
Un towte in de Tunn herüm,
Dat wi binah herunner föllen.
"Herr," segg ick, "wenn de Start nu ritt,
Un wenn hei ut de Hand uns glitt!"
"Holl Du man wiß, hei ward nich riten,
Ick weit Bescheid un kenn de Switen;
Ick bün hir früher jo all reis’t
Un heww all männig Tigerbeist
Bi sinen Start tau hollen hatt."
Kum hadd hei’t seggt, dunn slogen wi en Rad,
Dunn kippt, so as dat Beist sick rögt,
De olle dwatsche Tunn tau Höcht,
Un de Kapteihn un ick herun!
Un’t Beist was ’ruter ut de Tunn.
"Holl wiß!" röppt de Kapteihn, "holl wiß!
Süs kriggt de Racker uns tau packen.
Klas Klasen, holl! Wi sünd verluren süs! –
Nu neiht ’e ut! Nu spuck Di unn’re Hacken!"
Ick höll un höll nu allermeist,
Un furt gung nu mit uns dat Beist,
Furt gung hei mit uns buschherin;
Wi Beiden ümmer achter d’rin.
"Dat holl de Düwel ut, Kapteihn!
Dat Dirt, dat is tau fix tau Bein."
"Ja," seggt hei, "ja! dit is de Lasch’!
Beholl man ümmer frische Krasch’!
Dat Lopen sall nich ewig duren,
Wi sünd dörchut noch nich verluren!"
Un dormit wickelt hei un wünn
Den Start sick üm de Hand herüm
Un slog en groten Knuppen in.
"Klas Klasen, so! nu lat man los!"
Ick let nu los, un fläuten gung ’e.
Herr Je! wo let dat doch kurjos!
Wo towt de Tiger un wo sprung ’e!
Wo würd hei in dat Holt ’rin bündeln,
Wo kratzt hei ut mit dat oll Fatt,
Dat hir bald in den Busch satt fast,
Bald an en Bom heran ded’ tründeln.
Dat was putzlistig antauseihn.
"Klas Klasen," seggt nu de Kapteihn,
"Du wirst woll sihr in Ängsten, Maat?
Paß up un hür up minen Rath:
Wenn Du mal büst recht in Gefohren,
Wo Di dat Metz steiht an de Kehl,
Denn fang nich gliksten an tau rohren
Un schri un jammer nich tau vel,
Denn fat dat Ding an’n Start geswin’n
Un slag’ en dücht’gen Knuppen ’rin."