Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Fritz Reuter

Läuschen un Rimels

Endlich.

"Wenn mi morgen dat Weder so paßlich bedünkt, will ick ledden de Ossen tau Stadt:
Sei sünd grot un sünd stark, denn ick heww sei fiw Johr up de Beid’ un in Fauder all hatt.
Doch ick krig’ s’ nich verhandelt, Ji sœlt dat man seihn," seggt de Bur, gewt blot man mal Acht!
Denn meindag’ nich is’t kamen, as ick mi’t heww drömt, un meindag’ nich, as ick mi’t dacht."

Un de annern Morgen tau richtige Tid, dor hett hei de Ossen in’t Strick.
"Na, en Daler’ne föftig," so denkt hei, "dei krig’ ’ck, wenn ick jichtens up Morgen heww Glück.
Wat ick födder, sünd s’ wirth, denn sei sünd beid’ gesund, un sei beid’ sünd so glatt un so wacht;
Doch meindag’ nich is’t kamen, as ick mi’t heww drömt, un meindag’ nich, as ick mi’t heww dacht."

Un de Köpers, dei kamen un schüdden den Kopp: "Ne! de Pris, min oll Fründ, is tau stark."
Un de Bur, dei täuwt, un de Bur, dei lurt, un hei steiht, bet vörbi is dat Mark.
As de Mark nu vörbi is, dunn ledd’t hei dat Veih in de Straten hendalen ganz sacht:
"’T is ok ditmal nich kamen, as ick mi’t heww drömt, un ok ditmal nich, as ick mi’t heww dacht."

As hei ledd’t nu nah Hus’, dor dröppt hei ’ne Bäk, un œwer de Bäk liggt en Steg,
Un nich rechtsch, un nich linksch kann hei kamen vörbi,hei möt œwer dat Steg œwerweg.
Un so steiht hei bedenklich un kratzt sick den Kopp un hei seggt tau sick sülwst mit Bedacht:
"Süll dat ditmal woll kamen, so as mi dat drömt, un woll ditmal, so as ick mi’t dacht?"

Un de Ossen, dei gahn nu woll œwer de Bäk, un de Bur, dei geiht in de Midd,
Un de Ossen, dei stöten un riten an’t Strick, un sei riten em ’rin in de Pütt;
Un de Bur, dei krawwelt sick ’rut ut den Paul, un hei stellt sick hen, freut sick un lacht:
"Ja! un ditmal is’t kamen, as ick mi’t heww drömt, ja! un ditmal, as ick mi’t heww dacht."