| Dá Bua. |
| |
Wann's d' mih anschaust, denkst dá heili;
»Non, mit dem is 's schon vábei!
So á lüftig's Bürscherl wurd' noh
Nit váliebt sein, – áh bilei!«
Schau, mein Kind, ih kinnt 's ja beicht'n:
Is 's Váliebtsein denn á Sünd'? –
Abá nán! so war ih dasteh',
Ih bin noh nit b'setzt, mein Kind!
All' mein Lebta war ih trauri,
Bin so g'schámi, mach' nix mit,
Ja, oft d' ganzi liebi Woch'n
Denk' ih an koan' Liebschaft! – |
| Dö Dirn (ganz vástaunt). |
|
Nit? |
| Dá Bua. |
|
Abá schau, lieb's Kind, wie g'spáßi!
Seit ih dih kenn', is ákk'rát
Allás umkehrt, – gar nit wáß ih,
Was má gar so 's Hirn vádráht.
Wann ih deini Wángerln anschau',
Wann ih dir in d' Augerln guck',
Nachá druckt 's mih dadá, – abá
Was is dös halt für á Druck?!
Ja, wann's du dih kinntst entschließ'n,
Ih tát' gleih 'n ersten Schritt;
Kurz, mir graust ietzt vur'm Váliebtsein
Nimmá gar so g'walti – |
| Dö Dirn (eing'fádelt). |
|
Nit! |
| Dá Bua. |
|
Destweg'n, Derndál, mach'n má's schleini!
Du bist saubá, ih nit schiach,
Du kriegst leichtlá g'wiß koan'n Bessern,
Wie-r ih g'wiß koan' Bessri krieg'!
Á kloan's Haus, á hübsch's Paar Ochsná
Und mih selbá, – is 's nit g'nua? –
Und mein Herz und mannig's andri,
Was noh nachkimmt, áh dazua! –
Also her mi'm Brátzerl, her mi'm
Göscherl! – schau, ih gib koan'n Fried';
Ag'macht is dö G'schicht', – á Drangab'
Mußt má geb'n! – Non – gibst má s' –? |
| Dö Dirn (g'spreitzt). |
|
Nit! |
| Dá Bua. |
|
Geh', und spreitz' dih nit! Ih bin ja
Nit wie d' g'wichsten Stadtherrn sán,
Dö á Wál' á Mádel foppen,
Nachá nix mehr wissen tan.
Was ih tu', muß lüfti tán sein,
Jung g'freit hat noh nermst nit g'reut;
Wann má so lang umábrodelt,
So várauckt oan'm d' besti Schneid'.
Mir z' Lieb'– heunt'! – Willst abá spätá,
Kummt 's dá z' gách fur so án'n Schritt,
Non, so sag's, – so wart'n má halt noh, –
Non, – is 's recht? magst wart'n? – |
| Dö Dirn (hasti). |
|
Nit! |
